33 - Weer thuis

Vandaag, de laatste dag is het inpakken geblazen. Het is vooral zaak om onze souvenirs heel mee te krijgen dus die worden in (niet geheel schoon) wasgoed gerold. Verder gaat alles kriskras in de tassen en koffers. We zoeken het thuis wel verder uit, en bijna alles is toch vuil.

Gijs en ik gaan nog even Windhoek in. Het is vrij stil op straat want het is een nationale feestdag. Er zijn nog wel enkele kraampjes open. Gijs koopt nog wat spullen maar ik vind niet wat ik zoek en laat het er verder bij zitten. We kopen nog wat leesvoer, onder andere een boek in het Zuid-Afrikaans: "Donkerland". Het gaat over 7 generaties boeren in de kaap en het is goed te lezen ondanks het Zuid-Afrikaans. Dan is het verder wachten en lezen totdat we de auto kunnen inleveren.

Om 14:00 vertrekken we richting "Windhoek International Airport" (40 km buiten Windhoek) 3 kwartier later  rijden we de poort van Britz Car Rental in en worden vrij hartelijk ontvangen. Het inleveren van de auto verloopt soepel evenals het verrekenen van de gemaakte kosten voor de band, de koelkast en de v-snaren. We zijn zo klaar en dus erg vroeg op het vliegveld. We vliegen pas om 20:30.


Windhoek International Airport heeft de allure van een dorpscafé in een zijstraat. Het is kleiner dan Eindhoven Airport en er is dan ook niet veel te doen. We zijn op zoek naar mogelijkheden om onze laatste Namib-Dollars en Rands stuk te slaan. Gelukkig is er een fastfood restaurant en nadat we om 17:00 eindelijk onze bagage hebben kunnen inchecken gaan we nog even voor een vette hap: "Burger 'n fries". gelukkig niet te veel groenten er bij. Als we door de douane zijn koopt Wouter nog wat sigaretten en stort zijn laatste dollars in een collecte pot van de 'Lions club'.

De vlucht verloopt soepel, slapen lukt enigszins en de piloot maakt een keurige landing in Frankfurt. We halen de auto op in de Airport-parking en om 12:30 zijn we weer thuis.Wel weer even een cultuurshock met al die beelden van Afrika die nog als een caleidoscoop in ons hoofd ronddraaien. Duurt nog wel een paar weken....

We zijn weer thuis.. 

32 - Joe´s Beerhouse

Vanuit Ghanzi is het 540 km naar Windhoek. We staan om 7:00 uur op en vouwen voor de laatste keer onze tenten op. De ongenode gast zit nog steeds ergens in de auto. Elke ochtend vinden we aangevreten spullen.

We pakken alles snel in. Uitzoeken doen we wel in de lodge in Windhoek. We tanken in Ghanzi en nemen de 220 km lange prima weg naar de grens. We kunnen op de kaarsrechte, stille weg flink opschieten (130 km/uur) maar kijken goed uit voor vee dat vooral in de buurt van dorpjes los rondloopt. Om 12:00 zijn we bij de grens waar de hele admistratieve rompslomp die we al kennen zich herhaalt.In Namibie nog 330 km tot Windhoek. Omdat het in Namibie een uur vroeger is hopen we om 15:00 in Windhoek te kunnen zijn. We willen nog wat souvenirs inslaan.

netals in Namibie zijn de wegen in Botswana eigenlijk iha heel goed. In Botswana is er langs de rand van de weg nog 30 cm asfalt wat een veilig gevoel geeft. In Namibie daarentegen is langs de gele streep slechts 10 cm asfalt. Een stuurfout wordt meten afgestraft. Daarom is het rijden in Namibie veel inspannender. Wouter en ik wisselen daarom nog een keer af omdat het lastig is zo lang geconcentreerd te rijden.

In Windhoek aangekomen blijkt het dat zondag een nationale feestdag is. We gaan meteen de stad in om inkopen te doen, maar veel winkels zijn al dicht. Gelukkig slagen we de dingen op de kop te tikken die we nog willen hebben zoals enkele kettinkjes gemaakt van de schaal van Struisvogel eieren.

Vanavond voor het laatst naar Joe´s Beerhouse, bekend in windhoek en omstreken. Morgen alles opnieuw inpakken en om 16:00 de auto inleveren. Het was een fantastische reis waarin we Zuidelijk Afrikaen elkaar weer wat beter hebben leren kennen. Tot maandag!

31 - Bushmen

Je kunt merken dat het winter wordt, hier in het Zuidelijk deel van Afrika. Overdag wordt het snel genoeg warm, maar s-morgens om 6:30 als we opstaan ligt de temperatuur rond de 25 graden. Behoorlijk fris. Fijn dat we fleeces bij ons hebben.  Ook de mensen hier hebben het koud. Volgens mij veel kouder dan wij. Ze lopen met lange broeken, truien, jassen en mutsen, vaak ook overdag als wij al weer in onze korte broeken lopen. Eigenlijk wel bizar dat verschil in temperatuur-beleving.

Als we opstaan waait er een stevige bries over het Okavanga moeras. De tent flappert weer en de gevoelstemperatuur ligt rond de 12 graden. De gasfles is weer gevuld maar het vuur brandt slecht door de stevige wind. We ontbijten achter de auto uit de wind.

We vertrekken en rijden door het stadje Maun, een echt Afrikaanse plaats; overal lopen mensen. Paarden, koeien ezels en geiten grazen langs de wegbermen en steken vaak onverwacht over. Het is tijdens het autorijden hier uitkijken geblazen.

Langs de weg zitten mensen: soms zomaar onder bomen met een onduidelijke bezigheid, soms verkopen ze allerlei waren, groenten, fruit of voedsel vanuit koelboxen of plastic emmers. Het is allemaal heel levendig en kleurig en zo heel anders als bij ons. Ik verbaas me over de vaak keurige, schone kleding die zwarten dragen. Velen wonen in de kleine (lemen, rieten of van golfplaat gemaakte) hutjes die we overal langs de weg gezin hebben. Bij ons is in de kleding al lang een zekere ranzigheid ingetreden, maar het lukt hen om met rivier- of ander water hun kleding schoon te houden. Knap!

30 - Slangen

Om 5:30 is het nog vrijwel donker en het is fris. Aan de horizon is boven de rivier een licht-rose schijnsel, maar op de camping tussen de bomen is het nog pikkedonker. We gaan snel met de koplampen naar de wc en pakken onze tassen en fleeces, want het is koud, zo vroeg op het water, zegt men. Gijs en Leni hebben een lange broek aan. Wouter en ik niet. We zijn toch als Nederlanders wel wat kou gewend? Dat was stom.

We gaan aan boord van een ruime motorboot met buitenboordmotor en worden voorgesteld aan onze schipper: zijn naam is ¨Cobra´. Verder gaat in een koeltas een ontbijt en lunch mee. We vertrekken na wat uitleg over de tocht: Het stuk moeras waar we ingaan heeft de afmetingen van Nederland. We gaan naar ´Chief´s island´, een eiland midden in de delta, 135 km van de lodge af. Het is met onze boot 5 uur varen (met een gemiddelde van 30 km per uur).

29 - Geluiden

We horen hier in Afrika veel geluiden die we niet thuis kunnen brengen of zien vogels die we niet kennen en geven daar soms eigen namen aan. Zo is er de ´bananenbek-vogel´ (Roodsnavel Tok). Verder horen we en vogel die het geluid maakt van een slecht gesmeerde schommel: een metaalachtige toon met intervallen van enkele seconden). Dan is er ook nog een vogel die het geluid maakt van een fijn vertand zaagje in een dun plankje hardhout. Hoe die heette daar zijn we niet achter gekomen.

Moremi staat bekend om zijn vele roofdieren. daarom rijden we nu via een andere route het park uit omdat daar leeuwen gesignaleerd zijn. Het is een mooie lieflijke route over verschillende eilanden in de delta. Er tussenin zijn houten bruggen (´First, secnd, third en fourth bridge´). De route slingert zich door bossen en savanne.

´Third bridge´ staat al gedeeltelijk onder water zodat we tot de assen het water in moeten Overigens geen probleem! Eigenlijk wel leuk. Wouter en ik checken eerst de waterdiepte door er doorheen te lopen, waarna G de auto er doorheen reed. Weer veel wild gezien maar geen roofdieren.

 

28 - Een ongenode gast

Vandaag is de bestemming het ¨Moremi¨ game park. Het Chobe park heeft de afmetingen van Nederland. Het Moremi park iets kleiner en is een onderdeel van de Okavanga delta die op zich ca 2x zo groot is als Nederland. Het Moremi park is beroemd om zijn grote hoeveelheid wild en roofdieren, nog meer als in Chobe. Maar we hebben, behalve aan de Chobe rivier, niet zo veel wild gezien. Hopelijk wordt dat beter.

Verder hebben we sinds de vorige camping een ongenode gast. Geen idee wat het is, warschijnlijk een muis of rat, maar hij eet van onze tomaten, chips en pindaś. Verder heeft hij een usb-kabeltje doorgebeten, en erger: Ook de kunststof waterleiding tussen onze watertank en de kraan. Het gevolg is dat onze watertank nu leeg is en dat de laden met voorraad nat zijn. We redden ons wel. We hebben nog een aantal 2L flessen met water maar vervelend is het wel.