We trekken nu drie weken door Zuidelijk Afrika en langzaamaan wordt alles ranziger. We hebben te veel warme- en te weinig luchtige kleren bij ons. De veel gedragen kleding is al een paar keer gewassen. Een enkele keer in een machine maar vaak met de hand. Echt schoon wordt het niet. Alleen het zweet is er uit, en dat scheelt al.
Hetzelfde geldt voor onszelf: Af en toe wordt een douche- of tandenpoetsbeurt overgeslagen als de faciliteiten te primitief zijn of te ver weg van de tent. Warm water is op veel plaatsen een probleem. Vaak werd dit verwarmd met houtboilers. Maar we hebben ook zonneboilers gehad. En als er s-morgens nog geen zon is, is het water koud.
Het is fijn om in de relatief luxe safaritenten nog even te douchen, voordat we terug gaan naar Botswana. De Chauffeur komt weer stipt op tijd en hij houdt zich pijnlijk nauwkeurig aan alle verkeersvoorschriften. Heel prettig. Bij het wegrijden zien we nog even de enorme nevelkolom boven de Victoria Watervallen. We vertrekken met spijt: we zijn getuige geweest van een groots schouwspel.
In Livingstone en ook langs de weg lijkt iedereen er op zijn best uit te zien. Weekend? Feestdag? Het is niet duidelijk. Maar wel plezierig om naar te kijken.Na een uurtje rijden zijn we weer terug bij het vierlandenpunt van Namibie, Botswana, Zambia en Zimbabwe. De lange rij vrachtwagens staan er nog steeds. Onze chauffeur vertelt dat de vrachtwagens soms wel drie weken moeten wachten voordat ze over kunnen. Wij zijn met het voetgangerspontje in een oogwenk over en 10 minuten later zijn we terug op de camping.
Vandaag moeten we inslaan voor de parken Chobe en Moremi. De komende drie dagen is er geen internet, zijn er geen benzinepompen en geen winkels. Alles wat we nodig hebben moeten we zelf meenemen. We hebben onze watertank helemaal vol gedaan en de benzinetank is ook zo goed als vol (We konden niet vol tanken want de enige Shell pomp in Kasane zat zonder benzine).Ook de en koelkast zit vol. Hopelijk blijft die werken. We hebben er al eerder problemen mee gehad. Voor noodgevallen hebben we ook nog blikvoer. Het zal dus wel lukken.
In de parken Chobe en Moremi moet veel wild zitten, maar we horen net van onze Duitse buren op de camping dat er momenteel zoveel water is dat de dieren de waterholes niet hoeven te bezoeken en dat het lastig is ze te spotten. Zij hebben de afgelopen dagen de omgekeerde route afgelegd en hebben ons ook geïnformeerd over de toestand van de wegen. Die blijkt redelijk te zijn. Dat ziet er hoopvol uit. Dit is het stuk route waar ik me het meest druk over heb gemaakt.
Het is me nog steeds niet duidelijk waar we onze permits voor de parken moeten halen. De informatie daarover is tegenstrijdig. Ik ga nogmaals naar de receptie van de lodge. We moeten inderdaad bij de eerste gate die we tegen komen de permits voor beide parken regelen. Dit keer hoor ik het van de blanke eigenares van de lodge. Ik vrees dat ik ook niet helemaal vrij ben van vooroordelen...
Om15:00 hebben we een boottocht over de Chobe rivier. De Chobe is hier kilometers breed en er liggen een aantal eilanden in die in de droge tijd vol met dieren zitten. De stuurman is heel hartelijk en vertelt van alles van de dieren die we zien: Visarenden, bijeneters, reuze ijsvogels, Ibissen. Later zien we aan de waterkant grote groepen olifanten, waaronder ook enkele jongen.
Ik denk dat olifanten zo vertederend zijn omdat ze zo menselijk zijn. Een olifantenmoeder verjaagt een grote groep bavianen die te dicht bij haar jong komen.Ze toetert ze boos na. Later, bij het doorwaden van een kreek heeft het kleintje problemen om de steile kant op te komen. Een andere olifant geeft haar een ¨kontje¨.
De olifanten heben ook duidelijk plezier in het lopen en spelen in het water. Enkele olifanten lopen nog verder het water in en op een gegeven moment steekt bijna alleen nog de kop en de slurf boven water. Ze grazen onder water van de waterplanten. Een fascinerend gezicht.
We zien de zon in de rivier onder gaan. Een vuurrode bol achter een reusachtige kale boom aan de horizon.
S-nachts is er een feest gaande in een dorpje tussen Kasane en de veerpont. We horen de hele nacht Afromuziek en worden regelmatig wakker.
1 opmerking:
Hebben jullie ook een externe harde schijf bij je voor jullie eigen herinneringen? Wat een geweldige ervaringen doen jullie op. Goede reis verder in de verlatenheid van de volgende parken. Jullie trektocht begint zeker op zijn einde te lopen. Hartelijke groet, peer en jeanet
Een reactie posten