19 - Etosha

Het Etosha wildpark, ons einddoel van vandaag, is half zo groot als Nederland. In het midden ligt een enorme zoutpan die meestal droog staat. We rijden naar de pas geopende Westelijke ingang omdat deze gravel-route van 200 km boeiender lijkt dan de 350km lange asfaltweg via Outjo, ook al is deze asfaltweg sneller.

Bij de gate aangekomen zien we meteen dat we een wildpark ingaan: overal waarschuwingsbordjes met ¨dangerous animals¨ en ¨stay in your car at all times¨. Er staat bij de poort ook een bewapende wacht. Een auto met twee Nederlanders komt ons tegemoet die vertellen over vlakten vol met zebra´s en wildebeesten (gnoes). Het klinkt veelbelovend.




Nadat we het gebruikelijke papierwerk achter de rug hebben en een permit hebben bemachtigd kunnen we het park in. Dit was een van de routes die ik spannend vond. 200 km gravel en overal wild. Dat is het goede van reizen: je (foute) aannames worden gelogenstraft. Het blijkt helemaal geen heksentour om in dit park je weg te vinden. En er komen voldoende auto´s ons tegemoet om in geval van nood hulp te kunnen bieden. En dat ¨stay in your car¨ hebben we op open plekken ook en aantal keren genegeerd om foto´s te kunnen maken.

Meteen na de ingang stuiten we op een flinke kudde zebraś en een aantal giraffen. Gek zoals die lange beesten rennen. Je denkt steeds: direct vallen ze om. We volgen de route door het park en bezoeken een aantal drinkplaatsen met meer of minder succes. Er zijn veel zebra´s en nog meer impalaś.

Na een poos stoppen we er niet meer voor, behalve als ze de weg oversteken of bijzonder fotogeniek poseren (kop of kont: mooie streepjes). Het blijkt lastig om hier te verdwalen. Alles staat goed aangegeven. Ruimop tijd bereiken we de omheinde Okaukuejo campsite, waar we de minst mooie plek van deze reis (tot nog toe) toegewezen krijgen: midden tussen de ¨overland trucks¨ die tochten vanuit Kaapstad naar Victoria falls maken. De plek heeft de charme van een parkeerplaats bij een wegrestaurant. Er blijken wel betere plekken te zijn maar de tent is al uitgevouwen en we hebben geen zin meer om alles weer in te pakken. We lezen wat en verdrinken onz ergernis.

Okaukejo Camp heeft echter een mooie verlichte drinkplaats waar s-avonds veel wild zou moeten komen. Het wild is hiervan niet goed op de hoogte gesteld! Tijdens zonsondergang blijft het leeg. Na het voortreffelijke eten van kok Gijs gaan we nog even kijken. Aan de rand van de lichtcirkel zien we een neushoorn met jong en even later menen we twee leeuwen te zien,die echter niet komen drinken. Terug bij de tent zien we een jakhals over de camping lopen. S-nachts horen we af en toe geluiden van beesten ver weg. Aan de horizon onweert het nog af en toe. Gijs hoort deze nacht leeuwen, maar dat kan ook het bier geweest zijn...